Adaptacja poddasza w technologii suchej zabudowy kolejność prac i ważne zasady zabudowy poddasza

Polacy chętnie wybierają projekty domów z poddaszem użytkowym. Jego adaptacja pozwala  zwiększyć powierzchnię użytkową budynku, a co za tym idzie jego funkcjonalność. Zazwyczaj wykonuje się ją w technologii suchej zabudowy, co można wykonać samodzielnie. Należy jednak posiadać odpowiednie zdolności manualne oraz podstawową wiedzę na ten temat. Uzyskać ją pozwoli lektura niniejszego artykułu, który opisuje kolejność prac i ważne zasady w technologii suchej zabudowy poddasza.

Systemy i technologie zabudowy poddasza oraz wykończenie skosów poddasza - jak krok po kroku zabudować poddasze?

Poddasza są z reguły zabudowywane przy użyciu systemów suchej zabudowy z płyt gipsowo - kartonowych. Technologia ta pozwala na sprawne i efektowne wykończenie skosów poddasza. Jak ją wykonać krok po kroku? Pierwszym etapem jest izolacja termiczna, która polega na położeniu dwóch warstw wełny mineralnej lub wypełnienia przestrzeni między krokwiami specjalną pianką. Następnie należy wykonać konstrukcję stalową przy użyciu dedykowanych profili oraz uchwytów systemowych. Kolejny etapem jest rozłożenie przewodów elektrycznych w wolnych miejscach przestrzeni konstrukcyjnej. Należy pamiętać, że muszą one posiadać odpowiednie atesty potwierdzające ognioodporność. W następnym kroku całą powierzchnię sufitu należy okleić folią paroizolacyjną, co zabezpieczy poddasze przed nadmiarem wilgoci. Na odpowiednio zabezpieczonym suficie możliwe jest przykręcenie płyt gipsowo - kartonowych, a następnie można wykonać ich spoinowanie. 

Jak widać zabudowa poddasza płytami gipsowo - kartonowymi nie jest trudna. Należy jednak pamiętać, by na każdym wymienionym wcześniej etapie przestrzegać podstawowych zasad, które zostały przedstawione w dalszych akapitach. Ich stosowanie sprawi, że praca zakończy się sukcesem, a zabudowa przetrwa przez długie lata. 

Pierwsze i drugie warstwy izolacji termicznej - jak dobrać grubość ocieplenia?

Jak już wspomniano izolacja termiczna wykonana z wełny mineralnej powinna składać się z dwóch warstw. Jej całkowita grubość musi być dostosowana do grubości belek konstrukcyjnych. Zaleca się jednak, by wynosiła ona przynajmniej 25-30cm i składała się z dwóch różnej grubości warstw. Pierwszą, o grubości 15-20 cm należy umieścić między krokwiami, a druga, której grubość z reguły wynosi 5-10cm powinna przykryć belki konstrukcyjne i zapobiega powstawaniu mostków cieplnych.

Jak uniknąć pęknięć i deformacji zabudowy i co je powoduje?

Wadą suchej zabudowy poddasza jest ryzyko pojawienia się pęknięć oraz jej deformacji. Jak uniknąć pęknięć na suficie? Przede wszystkim należy pamiętać, by odpowiednio go zabezpieczyć przed wilgocią. Równie ważne jest prawidłowe wykonanie stelażu oraz przymocowanie płyt, które nie mogą być zbyt "luźne", ponieważ z czasem nastąpi ich deformacja pod ciężarem. Pęknięcia pojawiają się również w skutek błędów w spoinowaniu, co z reguły oznacza niezastosowanie odpowiednich taśm wzmacniających.

Przygotowanie wnęk pod okna dachowe i kolejność montażu metalowego rusztu na płaszczyznach obudowy

Głównym problemem występującym w czasie adaptacji poddasza jest zabudowa okien dachowych. Najtrudniejszym etapem jest przygotowanie wnęk pod okna dachowe. Czyniąc to należy pamiętać o zachowaniu właściwej kolejności montażu metalowego rusztu na płaszczyznach obudowy. Do jego wykonania należy użyć profili typu UD i CD. Montując je do konstrukcji dachu, warto pamiętać o właściwym kierunku przykręcenia stalowych profili. Górna krawędź powinna być równoległa do podłogi, a krawędź dolna leżeć prostopadle w stosunku do podłogi. Płaszczyzny boczne profili muszą być natomiast prostopadłe do okna. Taki sposób montażu profili zapewnia optymalny dostęp światła słonecznego do pomieszczenia. Istnieje jednak ryzyko, że wnęka na wełnę mineralną pod oknem może być zbyt mała, co może skutkować przemarzaniem. Aby tego uniknąć należy górną i dolną płaszczyznę glifu przygotować prostopadle do okna (na szerokości między 6, a 8 cm), a następnie załamać. Dzięki takiemu rozwiązaniu warstwa izolacji będzie odpowiednio szeroka. Następnie pozostaje już tylko docięcie i przykręcenie płyt g-k oraz wtopienie narożników i szpachlowanie.

Długości wieszaków kotwowych i dobór uchwytów ES zgodnie z przeznaczeniem

Do wykonania suchej zabudowy poddasza niezbędne będą wieszaki kotwowe oraz uchwyty ES. W przypadku tych pierwszych, zwanych również grzybkowymi najważniejszy jest właściwy dobór ich długości. Powinna ona wynosić tyle samo ile wynosi grubość drugiej warstwy wełny mineralnej. Uchwyty ES natomiast muszą być odpowiednio dobrane do wykorzystywanych profili, ponieważ są one montowane od spodu. Ewentualną nadwyżkę długości należy odgiąć do boku, co sprawi że będzie ona dodatkowo podtrzymywała drugą warstwę wełny mineralnej. 

Montaż rusztu profili i obwodów UD - najważniejsza informacje

Montaż rusztu profili należy rozpocząć od  zawiesi wyznaczenia punktów ich osadzenia, co powinno odpowiadać zaplanowanemu układowi płyt. zgodnie z zaplanowanym układem płyt. Główne profile nośne montuje się najczęściej wzdłuż długości pomieszczenia w rozstawie do 100 cm z zachowaniem odstępów od ścian nie większych niż 40 cm. Zawiesia natomiast należy umieścić w odległości do 90 cm wzdłuż profilu, pamiętając o tym, że skrajne nie powinny być dalej niż 40 cm od ścian. Trzeba również pamiętać, że profil przyścienny UD osadza się na obwodzie ściany w ok. 60 cm odstępach bez konieczności łączenia poszczególnych odcinków, co sprawia że mogą między nimi występować niewielkie przerwy. Oczywiście wszystkie wymienione odstępy to wartości maksymalne, które można dowolnie pomniejszać, by dodatkowo wzmocnić konstrukcję poddasza.

Jak wybrać odpowiednią paroizolację na poddaszu i zadbać o wentylacje?

Ważnym elementem zabudowy poddasza jest dobór odpowiedniej paroizolacji oraz jej szczelny montaż. Jest to istotne, ponieważ odpowiednio dobrana folia opóźnia przedostawanie się pary wodnej do wełny, co mogłoby skutkować zawilgotnieniem. Na rynku dostępne są trzy główne rodzaje paroizolacji, a mianowicie folia polietylenowa, aktywna oraz aluminiowa. Która będzie najlepsza? Wszystko zależy od konstrukcji dachu oraz rodzaju użytych materiałów. Najtańsza jest folia paroizolacyjna polietylenowa, która jest również najczęściej stosowana. W przypadku folii aktywnej należy pamiętać, że jej użycie warunkuje posiadanie membrany w konstrukcji dachu, co usprawni przepływ powietrza oraz wspomoże wentylację. Zaletą folii aluminiowej jest natomiast fakt, że posiada dwie warstwy, z których jedna odbija energię do wewnątrz cieplną, co wspomaga termoizolację budynku.

Łączenie newralgicznych punktów styku skosu i ściany kolankowej - połączenia ślizgowe

Aby uniknąć problemów z pękającymi połączeniami płyt g-k ze ścianą należy zastosować połączenie ślizgowe. Pozwalają one na wykonanie zarówno trwałego, jak i estetycznego połączenia. W tym celu należy na styku płyty i ściany przykleić specjalną taśmę, która od wewnątrz posiada warstwę kleju, a po stronie zewnętrznej jest śliska. Obowiązkowo należy pamiętać o pozostawieniu między płytą i ścianą szczeliny o szerokości 3- 5 mm. Następnym krokiem jest nałożenie na połączenie masy szpachlowej, a po jej wyschnięciu wypełnienie go akrylem. Zastosowanie specjalnej taśmy oraz pozostawienie dylatacji sprawia, że połączenie "pracuje", dzięki czemu nie pęka, a poddasze wygląda estetycznie. 

Dobór taśm zbrojących i siateczkowych do płaskich połączeń

Przechodząc do spoinowania płyt g-k należy odpowiednio dobrać taśmę, której zadaniem jest zabezpieczenie przed pękaniem połączeń. Na rynku dostępne są:

- taśmy papierowe - popularne i trwałe rozwiązanie, które jednak wymaga sporych umiejętności, ponieważ mogą się one marszczyć lub falować w skutek wilgoci;

- taśmy flizelinowe - materiał mniej trwały niż papier jednak jego zaletą jest ograniczenie ryzyka wystąpienia pęcherzyków powietrza pod taśmą;

- taśmy siateczkowe - wykonane są z włókna szklanego, a ich budowa umożliwia przeciskanie się masy szpachlowej przez oczka. Są samoprzylepne i najlepiej sprawdzają się na spoinach pionowych;

- taśmy Tuff-Tape - tzw. taśmy amerykańskie są obecnie najczęściej stosowanym rodzajem, ponieważ daję zdecydowanie najlepszy efekt. Składają się one z komponentów, a mianowicie kopolimeru etylenu i octanu winylu, bawełny, wełny i kleju lateksowego. Dzięki temu tego typu taśma jest wodoodporna i doskonale sprawdza się przy spoinowaniu narożników. Można jej użyć również do maskowania powstałych wcześniej pęknięć.

Jak dobrać odpowiednią masę gipsową do szpachlowania połączeń płyt?

Dobór masy szpachlowej do połączeń płyt g-k powinien przede wszystkim być uzależniony od sposobu spoinowania - z taśmą, czy bez. W tym drugim przypadku należy zastosować masę gipsową zawierającą specjalną żywicę co dodatkowo wzmocni połączenie. Każdorazowo pierwszym elementem jest nałożenie masy gipsowej, która wypełni spoinę, a dopiero potem warstwy gładzi szpachlowej, która wyrówna powierzchnię. Należy pamiętać, by stosować produkty jednego producenta, które wchodzą w skład kompletnego systemu suchej zabudowy. 

Zabudowa poddasza płytami g-k nie jest trudna, jednak należy pamiętać o przestrzeganiu podstawowych zasad, co sprawi że będzie wykonana poprawnie. Ich znajomość pozwoli wykonać tego typu prace samodzielnie lub okaże się nieoceniona przy nadzorowaniu ekipy remontowej.