Jak urządzić wnętrze – czyli style we wnętrzu.
Każde wnętrze ma swój niepowtarzalny charakter. Na to, jak mieszkamy, jakimi otaczamy się przedmiotami w dużej mierze składają się nasze indywidualne gusta czy zainteresowania.
Istnieje jednak pojęcie stylu, które w pewien sposób porządkuje nasze otoczenie, bowiem nie ma chyba nic gorszego niż nagromadzenie różnego rodzaju bibelotów nie przystających do siebie.
Im mniej, tym lepiej
Już od kilku lat prym w aranżacji wnętrz wiedzie styl określany jako minimalizm, który łączy w sobie prostotę i funkcjonalność z estetyką nielicznych elementów wyposażenia. Minimalizm przejawia się nie tylko w redukcji zbędnych bibelotów, ale przede wszystkim w umiejętnym zestawianiu kolorów zarówno materiałów wykończeniowych, jak i stanowiących wyposażenie.
Styl ten lubi nowoczesne rozwiązania, często zaadaptowane na jego potrzeby z obiektów przemysłowych czy też ze starych fabryk. To dzięki fascynacji projektantów starymi przemysłowymi obiektami we wnętrzach urządzonych w tym stylu znalazły swoje miejsce posadzki przemysłowe, czy materiały imitujące surową stylistykę betonu, chociaż miejsce i na sam beton również się znajdzie w tego rodzaju pomieszczeniach.
Styl ten często jest postrzegany jako chłodny, surowy, przede wszystkim dlatego, że dominującymi kolorami są szarości, biele, chłodne odcienie niebieskiego. Naczelna zasada minimalizmu ,,im mniej tym lepiej,, nie oznacza jednak, że we wnętrzach, w których dominuje funkcjonalizm, nie można bawić się kolorami i strukturami.
Minimalizm lubi kontrastowe zestawienia, np. bieli z czernią, ale dodając nieco czerwieni można nadać wnętrzu odrobiny smaku i przełamać chłodną monotonię. Dobrze w tej roli spełniają się także pomarańcze, zielenie, nasycone odcienie niebieskiego. W takim kolorze może być pomalowana np. jedna ze ścian, na którą chcemy zwrócić szczególną uwagę lub detal architektoniczny. Dobranie dodatków przełamujących monotonię szarości również będzie dobrym pomysłem.
Złoto, elegancja, szyk
Przeciwieństwem ascetycznego minimalizmu jest styl glamour - z błyszczącymi powierzchniami, z lustrami w pozłacanych oprawach i efektownymi, stylizowanymi dodatkami. Tutaj klasyczne meble przeplatają się z barokowymi akcentami, a w odpowiednio zaplanowaną przestrzeń wkomponowane są pasujące do wystroju akcesoria, które pełnią nie tyko praktyczne, ale i estetyczne funkcje.
Pomieszczenia w stylu glamour lubią miękkie plusze czy oryginalne pikowania, które nadają wnętrzu elegancji, zmysłowości i przyjaznego luksusu. Istotną rolę odgrywa również stylizacja w stylu rokoko. Zdobione nogi stołu czy porcelanowe wazony w połączeniu z kolorystyką wnętrza utrzymaną w bieli i czerni przełamanej szarością idealnie będą się komponować z błyszczącymi dodatkami. W aranżacji stylu glamour często stosowanym zabiegiem są tapety z motywem barokowej ornamentyki utrzymanej w agresywnej czerwieni ze złotymi akcentami. To w połączeniu z ciemnobrązowymi stylizowanymi meblami daje posmak stylistyki dworskiej elegancji.
Z wiejskiej chaty
Przeciwieństwem rozbuchanej ornamentyki stylu glamour jest styl rustykalny, nawiązujący klimatem do dawnych wiejskich posiadłości czy dworków. Czyste, bezpretensjonalne i proste w formie przestrzenie z wyraźnie zaznaczonymi funkcjami w naturalny sposób określają powrót do ,,naturalności,,. Jeśli ozdoby, to tylko w drobnych elementach i detalach wystroju i tylko z naturalnych materiałów. Elementy wyposażenia wnętrza wykonane z plastiku, syntetycznych tkanin nie mają wstępu.
W zamian mamy konsekwentne stosowanie charakterystycznych elementów podkreślających naturalne piękno drewna z odsłoniętymi słupami czy stropowymi belkami. Przestrzenie w stylu dworkowym, z antresolami i obowiązkowo usytuowanym w centralnym punkcie salonu kominkiem są miejscem scalającym domowników. Klimat tworzą dodatki, przypisane wyposażeniu (w naszym wyobrażeniu) wiejskiej chaty, czyli żelazka z duszą, kołowrotki czy stare lampy naftowe.
Udane połączenie klimatu ,,retro,, z nowoczesną architekturą wnętrza stworzy wyjątkowy klimat podkreślony dodatkowo wyrobami z wikliny czy obrusami i makatkami. Współcześnie aranżowane wnętrza garściami czerpią z nurtu rustykalnego, zapożyczając rozwiązania, które doskonale komponują się w nowoczesnych przestrzeniach. Styl rustykalny, pozornie łatwy w projektowaniu, może łatwo pójść w stronę przesadnego nagromadzenia ,,wiejskich,, bibelotów. Pamiętajmy, że rustykalizm nie jest sumą różnorodnych elementów o tradycyjnej formie i naturalnym pochodzenia.
Klasycznie i retro
Klasyka, w powszechnym mniemaniu kojarzona jest głównie z dworkiem polskim, z przestrzenią zaaranżowaną obrazami z surowo spoglądającymi sumiastymi panami. Ale styl klasyczny to również styl pełen wdzięku i lekkości - z doskonałymi formami, przystosowanymi do współczesności. To także finezyjnie dobrane dodatki, z symetrią wprowadzającą ład do przestrzeni i bielą ścian. Pozorną monotonię klasyki można przełamać dodatkami aranżacyjnymi. Czy to pochodzącymi z półki glamour, czy poprzez zastosowanie stali z minimalistycznego high techu. Możliwa jest zabawa kolorami: czerwienią, zielenią i dekoracyjnymi tapetami. Od klasycznego do retro dzieli nas tylko krok. Szlachetne materiały: ceramika, kamień, drewno. Oryginalne meble z epoki i dzieła sztuki. Dębowe posadzki i ciężkie zasłony. Tutaj charakterystyczne dla epoki elementy z rzadka przeplatają się z nowoczesnością.
Misz-masz
Chyba najrzadziej stosowany – styl, który inspiruje się różnymi modami, przetwarzając charakterystyczne motywy i formy, wprowadzając elementy obcych kultur i adaptując je do współczesnych wnętrz. Wszystko zmiksowane, uproszczone, ma sprawić, że że dom stanie się kolorowy i wzorzysty – swojski i egzotyczny zarazem.
Fusion wywodzi się z potrzeby eksperymentowania, gdzie przeszłość miesza się udanie z teraźniejszością, minimalizm - z przesadnie barkowym przepychem, styl rustykalny z nonszalancją glamour. Fotel z przełomu wieku obok plastikowego, designerskiego stolika? Naturalne, bielone lub malowane na kolor drewno z ludowymi dekoracjami tkanin na tle kryształowych żyrandoli. Czemu nie. Ale uwaga! Sprzeczności sprawiają, że świadomie przerysowany efekt zarezerwowany jest dla wyrobionego odbiorcy.