Płyty gipsowo-kartonowe - rigips do ścian i sufitów rodzaje, montaż - tajniki spoinowania
Montaż płyt gipsowych na suficie czy na ścianach nie jest trudny, jeśli postępujemy zgodnie ze sztuką ich układania. Znając najważniejsze zasady, można w ciekawy i łatwy sposób wykończyć dom lub mieszkanie. Systemy rigipsowe mogą stanowić alternatywę dla tradycyjnego tynkowania. Jak skutecznie i trwale przygotować płyty gipsowo-kartonowe?
Płyty gipsowo-kartonowe zamiast tynkowania – porównanie kosztów
Efekt gładkich ścian możemy uzyskać na różne sposoby. Najbardziej powszechną metodą jest ułożenie tynków. Niestety jest to proces dość czasochłonny. Rozpoczyna się on od prac przygotowawczych – gruntowania ścian i sufitów przed tynkowaniem, a także naprawy ewentualnych ubytków. W nowych mieszkaniach rzadko trzeba usuwać pęknięcia, więc koszt prac zamyka się w granicach 5 zł/m2. Jednak jeżeli remontujemy wiekowy dom, konieczność pozbycia się ubytków jest niemal pewna. Taka usługa wiąże się z niemal dwukrotnie większym kosztem.
Kolejny etap to właściwe tynkowanie. Wykonanie tynków cementowo-wapiennych to koszt 30–35 zł/m2 lub nawet więcej. Do tego będziemy musieli również zapłacić za materiały. Dlatego, o ile przy wykańczaniu lokalu w stanie deweloperskim tynkowanie jest konkurencyjne cenowo w stosunku do płyt rigipsowych, o tyle w przypadku starszych nieruchomości płyty g-k znacznie ułatwiają prace, czyniąc je przy okazji tańszymi. Warto bowiem pamiętać, że w zależności od grubości warstwy tynku na jego wyschnięcie trzeba czekać co najmniej kilka dni. Ponadto potrzeba nawet kilku tygodni na sezonowanie. Tymczasem po montażu płyt gipsowych już następnego dnia po wykładaniu można zacząć położenie gładzi gipsowej czy klejenie płytek ceramicznych. Szacując koszty, trzeba też uwzględnić podział na ściany oraz sufit. Płyty kartonowo-gipsowe na ścianie to wydatek ok. 55 zł/m2, natomiast za podwieszany sufit możemy zapłacić nawet dwa razy więcej. Osobną inwestycją w obu przypadkach jest położenie gładzi szpachlowej.
Jakie płyty gipsowe stosować? Rodzaje rigipsów i ich odporność
Różnice w płytach rigipsowych dotyczą przede wszystkim ich grubości, za czym idą konkretne właściwości. Ich lekkość umożliwia montaż praktycznie wszędzie, a do obróbki wystarczą podstawowe narzędzia. Wbrew pozorom konstrukcje kartonowo-gipsowe są trwałe, a ponadto cechują się dużą ognioodpornością. Kolejnym atutem jest dźwiękoszczelność, która przydaje się zwłaszcza w zabudowie wielorodzinnej. Standardowa grubość płyty g-k to 12,5 mm, która sprawdza się jako ścianka działowa oraz podwieszany sufit. Do zabudowy łukowej można użyć cieńszych, za to bardziej elastycznych płyt 6,5 mm. Z kolei do najsztywniejszych konstrukcji, np. pod stelaż na miskę WC, wybierzemy płyty o grubości 15,25 mm. Płyty g-k dzieli się też na rodzaje w zależności od poziomu wilgotności i odporności. Najczęściej wybieramy płyty typu A, stosowane w pomieszczeniach, gdzie wilgotność nie przekracza 70%. Tam, gdzie jest zazwyczaj mokro, czyli w łazienkach i kuchniach, można wybrać płyty H2, czyli o zwiększonej odporności na wilgoć. Łatwo je rozpoznać, gdyż mają charakterystyczny zielony kolor, podczas gdy większość płyt g-k jest szara. Natomiast tam, gdzie istnieje ryzyko pożaru, warto wybrać płytę typu F, czyli o podwyższonej ognioodporności. Montuje się je zazwyczaj przy kominkach. Warto jednak pamiętać, że wszystkie płyty kartonowo-gipsowe są niepalne. Połączeniem odporności na wilgoć i ogień są modele FH2.
Montaż systemów suchej zabudowy
Metod montażu systemów suchej zabudowy jest kilka. Najprostszą jest doklejenie płyt gipsowych do ściany. Drugi sposób polega na montażu płyt gipsowych na stelażu drewnianym. Stosuje się go przy tworzeniu ścian działowych oraz podczas remontu wyjątkowo nierównych ścian, gdzie uzyskanie pionu byłoby zbyt czasochłonne i kosztowne. Zamiast drewna można użyć aluminium. Montaż profili aluminiowych do ściany sprawdza się tam, gdzie istnieje potrzeba docieplenia oraz wygłuszenia pomieszczenia, ponieważ między profilami można umieścić wełnę mineralną.
Przygotowanie konstrukcji i montaż płyt gipsowych na ścianie i sufitach
Jeśli płyty g-k będą przyklejane, to podobnie jak przy tynkowaniu, najpierw należy dokładnie oczyścić powierzchnię oraz zagruntować ją. W przypadku montażu płyt gipsowych na ścianie na profilach pierwszym krokiem jest skrupulatne wymierzenie przestrzeni, a następnie przykręcenie do ścian uchwytów pod pionowe profile. Rozstaw elementów najczęściej wynosi 55–65 cm w poziomie oraz 100–120 cm w pionie. Do mocowania stelaża używamy kołków do szybkiego montażu lub modeli przeznaczonych do zabudowy z płyt gipsowych.
Montaż płyt gipsowo-kartonowych przy ocieplaniu poddasza
Z racji skosów, obecności okien oraz różnych innych elementów przy montażu płyt g-k na poddaszu warto wspomnieć o właściwym przycinaniu. Płyty takie powinniśmy delikatnie nacinać, a następnie przełamywać. Na koniec odcinamy karton z drugiej strony. Przy montażu płyt kartonowo-gipsowych na profilach lepiej nie przytwierdzać ich bezpośrednio do krokwi. Konstrukcja dachu może się poruszać, a przez to popsuć konstrukcję z płyt. Ponadto trzeba na bieżąco kontrolować wypoziomowanie profili, gdyż ewentualna korekta będzie czasochłonna.
Łączenie i spoinowanie płyt g-k narożników oraz przecięć
W zależności od potrzeb stosuje się różne rozdaje montażu systemów suchej zabudowy. Oprócz samych płyt kluczowa jest również masa do spoinowania. Do wyboru mamy produkty gotowe do pracy oraz w postaci suchej mieszanki. Wzmocnienie spoin zapewniają specjalne taśmy lub siatki. Kiedy płyty są już zamontowane, styki pokrywamy preparatem gruntującym, natomiast szczeliny wypełniamy masą szpachlową. Następnie przydaje się wspomniana taśma, na którą ponownie nakładamy masę. W narożnikach lepiej sprawdzi się siatka. Także końcówki wkrętów powinny zostać zaszpachlowane, inaczej mogą wyróżniać się na gładkiej powierzchni. Zanim zaczniemy malować lub tapetować, całość należy wygładzić bądź nawet wyszlifować.
