Wapienno-cementowy kontra gipsowy – jaki tynk wewnętrzny wybrać
Wapienno-cementowy kontra gipsowy – jaki tynk wewnętrzny wybrać
Tynki wewnętrzne wykonywane są, gdy zamknięty jest stan surowy oraz rozprowadzone instalacje. To kolejny istotny etap realizacji projektu domu. Zadaniem tynków, obok estetyki oraz równych i gładkich ścian i sufitów, jest ich zabezpieczenie przed niekorzystnym działaniem, m.in. pary wodnej i ognia. Podpowiadamy jakie są rodzaje tynków, ich właściwości oraz w których pomieszczeniach najlepiej się sprawdzają.
Tynk wewnętrzny to po prostu warstwa określonego preparatu, którą pokrywane są powierzchnie w środku budynków, takie jak ściany, sufity, kolumny, filary itp. W tej roli najczęściej występują zaprawa tradycyjna (wapienno-cementowa) albo gips. Po położeniu tynków ściany stają się niemal idealnie gładkie, a jednocześnie wzrasta ich odporność np. na parę wodną i ogień. Jeśli gotowy projekt domu nie wskazuje rodzaju tynku, zanim na któryś się zdecydujemy warto poznać ich zalety i wady.
Prezentację właściwości poszczególnych tynków wewnętrznych zaczniemy od tynku gipsowego, bo właśnie ten rodzaj zyskuje na popularności. Uznawany jest on za produkt zdrowy i przyjazny dla człowieka, co zapewne, przy wysokiej świadomości proekologicznej Polaków, ma niebagatelne znaczenie. Obecny w składzie gips wpływa na tworzenie się w pomieszczeniach specyficznego, o optymalnej wilgotności, mikroklimatu. Gips bowiem ma właściwości pochłaniania nadmiaru wilgoci, jej magazynowania i, w momencie gdy powietrze staje się suche, oddawania jej. Poza tym tynk gipsowy charakteryzuje się dobrą izolacyjnością termiczną i bardzo niskim współczynnikiem przewodzenia ciepła. Niedogodnością, z punktu widzenia użytkownika, jest stosunkowo nieduża jego twardość, bo to oznacza, że taką powierzchnię można łatwo uszkodzić. Tynki gipsowe są łatwe do układania, nanosi się je szybko i tylko jedną warstwę, a tynkowana powierzchnia od razu jest gładka i wygląda atrakcyjnie. Znajdują one zastosowanie we wszystkich domowych wnętrzach, choć – ze względu na znaczne prawdopodobieństwo niezamierzonego uderzenia – lepiej nie używać ich do tynkowania ścian w pomieszczeniach takich jak przedpokój, korytarz czy klatka schodowa.
Z kolei tynk wapienno-cementowy to tradycyjna zaprawa, którą tworzą cement, wapno, piasek i woda, jak również różne domieszki, które np. zwiększają przyczepność, ograniczają wchłanianie wody, spowalniają albo przyspieszają wiązanie itp. Z reguły są to tynki jednowarstwowe, jednak może zdarzyć się sytuacja, że potrzebne będzie ułożenie także drugiej warstwy. Tradycyjnie tynk ten ma kolor szary, ale w sklepach są też do nabycia w białym odcieniu. Charakterystyczna dla tynku wapienno-cementowego jest lekko szorstka faktura, która często uważana jest za wadę. Do zalet natomiast należy zaliczyć m.in. znaczną odporność na uszkodzenia mechaniczne, dobrą przepuszczalność dla pary wodnej oraz maskowanie nierówności i wyrównywania niewielkich krzywizn. Nie bez znaczenia są także proste i szybkie nakładanie tynku agregatem oraz niewygórowana cena. Tynki cementowo-wapienne stosowane są i dobrze funkcjonują zarówno w pomieszczeniach suchych, takich jak salon, pokoje o różnym przeznaczeniu, sypialnia, jak również o zwiększonej wilgotności powietrza, a więc w kuchni, łazienkach, pralni i suszarni. Sprawdzają się nawet wszędzie tam, gdzie nietrudno jest o uszkodzenia mechaniczne, czyli w korytarzach, warsztatach itd.
Fot: Dekoral
 (1).webp "Dom szkieletowy a murowany – które rozwiązanie jest bardziej opłacalne?")
